bir kez daha boyun eğdi sancılı zamanlara akşam güneşi
bir kez daha hazin bir tevekkülle
topladı kıyılardan günün neşesi ibrişimlerini
bulutlar gönüllü bıraktı yerini yıldızlara
yıldızlar haklı bir şımarıklıkla girdi sıraya
nedimelik yapmak için dolunaya
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
