Yasaklı Eylül Şiiri - İsmail Akyüz

Bir eylül gecesi sıkıyönetimde
geçtim evinizin önünden
ağır ağır sessiz adımlarla
sabaha kalmıştı çok az
yağmur yağıyordu iri damlalarla
hava da üşüyordu sanki biraz
sokak lambaları kırık
sokağınız ıslak ve karanlık
ben gibi ıssız ve yalnız
kapalıydı perdeleriniz
bir ışık vardı pencerende belli belirsiz
belki uyuyordun belki beni düşünüyordun
bir an durup bekledim
bahçe kapısının önünde
görünce sevindim
çiçeklenmişti hercai menekşen
adı üstünde aynı sen
özlemle baktım pencerene
umutlandım birden
bakardın belki beni hissedersen
camına bir taş atmak istedim
sonra nedense vazgeçtim
seni görmek istedim yasaklarda
bir an olsa da
geçtim evinizin önünden
ağır ağır sessiz adımlarla

bir eylül gecesi sıkıyönetimde
ülkem karanlıklar içinde
düşünmek yasak
okumak yazmak yasak
konuşmak sevmek sokaklar yasak
artık sokaklarda sirenler düdükler
askerler ve polisler
ve özgürlüğe havlayan köpekler
insanlar biraz daha acılara esir oluyor
günler geceler dönmüyor
çiçekler açmamacasına soluyor

geçerken evinizin önünden
durdum bir sigara yakmak için
en sertinden uçlu yeni Harman
içerimde sürekli bir efkar
hiç bitmeyecekmiş gibi duran
eskimiş çakmağın alevi
sigaranın ucunu yalıyor bir an
tütün değil
acılar tutuşuyor

bu yasaklı eylül gecelerinde
özgürlük prangada
haklar prangada
baskı dört dönüyor dışarıda
kolluk kuvvetleri her yerde
şafak baskınları aramalar
öğrenci öğretmen
işçi esnaf
yazan okuyan
eli kalem tutan.
mahpuslara alınıyor
her zaman olduğu gibi
olmayanı oldurmak için
işkenceler yapılıyor
kaç kişi sorguda
kaç kişi falakaya
kaç kişi askıya
feryat çıkar söz çıkmaz
tuz basılıyor yaraya
kuruluyor idamlar için sehpalar
bir kere daha ateşleniyor içimizdeki isyanlar

bir eylül gecesi sıkıyönetimde
geçtim evinizin önünden
ağır ağır yorgun adımlarla
sabaha kalmıştı çok az
yağmur yağıyordu iri damlalarla
hava da üşüyordu sanki biraz