Yasaklı Şiiri - Mehtap Tezcoşkun

Şimdi bu kağıdı kalemi,
Almışsam elime,
Ve neler döküleceğini bilmiyorsam satırlara,
Çaresizliğimdendir.

Bir yol diye yürümeye başladığım bu hayat,
Neler serecekti ayaklarımın altına..
Ve ben kim bilir,
Daha hangi karanlıkları yırtıp,
Hangi aydınlıklarda,
Bir sonraki karanlığın,
Yok ediciliğini bekleyeceğim.

Kaybolmuşluklarda bulunmuş,
Bulunmuşluklarda kaybolmuş,
Umutlar silsilesinden bir ev yaptım kendime.
Duvarlarında yokluğunun resimleri,
Yatağımda özleminin zehirli çiçekleri..

Ne sen bensin, ne de ben sen..
Ne uzaksın, ne yakın..
Ne bendesin, ne onda..
Bir yelken açtığımda bu uğurda,
Hem fırtına, hem boranda..
Görünmeyen bir ufuk çizgisi arayışında,
Beklilerle bir dinginlik aramak olacaktır,
Seninle birliktelik.

Var mısın diyordun bir zamanlar,
Kocaman ama çocuk adam.
Göstermeden gerçek yüzünü,
Göremeden olacakları.
Şimdi görüyor musun,
Kapıların kilitli bana,
Yolların yasaklı,
Haykırmak dersen bu aşkı,
Sonsuza dek gizli kapaklı…