Yasakların Delindiği O Köşe

Yasakların delindiği o köşede,
Ölüm ve şehvet utanmazca sevişiyor.
Radyo aktif dalgalar,
Yetmiş yedi yıl önce gördüğümüz dolunayda rüyalarımızı yansıtıyor.
Bir zar gibi deliniyor kural dediğimiz her bir korku,
İçeriye sızabilmek için biraz daha kan dökmek gerektiğini anlayan herkes,
O köşe başında birbirlerini dudaklarından öpüyordu.
Sırlarını ağlamadan anlatanlar omuz omuza verip,
Galaksinin içinde evrenlerinin ışıltısını buluyor.

Yasakların delindiği o köşede,
Gizlilik ve ahenk, yıldırım ışığıyla sevişiyor.
Cezaevinin gökyüzünden bir yıldız başımıza konduğunda daha farkında değildik,
İşte bunun ateşi bizi söndürecekti.
Kabuğu soyulmuş elma gibi her insan balkondan atlarken,
Hepsi ölüyor o köşe başında.
Büyük dedelerimizin kafaları bizi öldürüyor.
Bedenlerimizden kurtulunca nasıl özgürleşecektik halbuki.
Kaldırımda dans eder gibi,
DNA sarmalı gibi
Ve tabii o köşe başında birleşen iki kadının sevişmesi gibi.