Yasaklara Vuruldum Anne Şiiri - Sinan Ba ...

Yine belalara vuruldum anne
siren sesleri uzaktan geliyor
yine belalar var başımda anne
ecel pusuda yolumu gözlüyor

bilmem ki düşlerim neden yasaktır
gençliğim kurtlar sofrasında durgun
yine gecedeyim güneşten uzak
ay gecede hasret gönlümde vurgun

belam öfkeme bürünüyor anne
diyarbakır içinde can gibiyim
duvarlarım da hep kavga var anne
diyarbakır içinde son gibiyim

çiçeklerim küskünce soluyor hep
belalara vurulmuşum ben anne
prangalar paslandı nefesimle
zifiri sevdada meçhul yolcuyum

yine yasaklara vuruldum anne
güzel günlere yine uzak halde
bir düş ki uçuramıyorum anne
kol kanadım kırılmış habersizce

esen rüzgar hiç sır vermiyor bana
haberim yok hiç dışardan bahardan
ay gecede tutsak gibi yüreğim
diyarbakır var beni benden eden

bir düş kur güzel yarınlara anne
diyarbakır içinde düşle bizi
dalımdan kopmadan gelirim belki
yeter ki sen beni bırakma anne

hasretim şafakları kovalıyor
hücrem prangalardan geçmez yine
diyarbakır hep sevdamı kuşanır
öfkem belaya vurur beni yine

hadi bana şafakları tut anne
belalardan süzülüyor efkarım
küçük çocuklar uçurtma yapıyor
bana şafakları tut yüreğinle

dar ağacından uzak duracağım
ben sırtımı duvara dayayayım
sen beni belalardan kurtar yeter
bela cehenneme vuruyor beni

kavgam beni hep sürgün etti anne
şimdi ipin ucundadır gençliğim
kavga edesim var hep uslanmadan
bu dipsiz kuyudan kurtulmak için

en kötüsü çatacak hiç adam yok
diyarbakır yine hep hasret bana
diyarbakır beni meçhule vurur
en kötüsü sarılacak bir düş yok