Yasak vuslat Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Sözler sağırlaşmış duymuyorlar beni
şarkılar zehrediyor yine gecemi

yorgun bitkin bir sevdanın the end' indeyim
o acıklı filmdeki sevda dilenen dilencin benim
kalbim yırtık pırtık gözlerim hasret sana
fotoğrafların isyanda kazan kaldırmış

biliyor musun adını sayıklayarak her gece
kaç kez fırlıyorum yataktan

o saatlerde bir de yağmur yağmıyor mu
hele de kentin yalnızlığını
yağmur yağmur ağlamıyor mu
ince ince dilim dilim dilimleniyor içim

sokağın lambası sönük oluyor kedilerse uyumuş
sabahları bahçenin önünden her geçişte
seni bıraktığım yerde sabahlamış buluyorum
o demir kanepede yorgun ve bitkin
henüz daha tavşanlar uyanmamış oluyor
her yere bir sessizlik bir belirsiz
bir isimsiz matem hakimken

artık düğün arabalarının arkasında mutluyuz diye yazmıyor

hüznümü hüznüne kardeş yapıyorum
sarılıp sarılıp birbirlerine ağlaşıyorlar
biliyorlar ki artık yalnız değiller

her akşam hiç aksatmadan yine aynı yolda yürüyorum
tarhlarda menekşelerin boynu bükük
hüsnü yusuflar kurumuş bi el veren su veren olsa belki
belki canlanırlar yeniden tutunurlar hayata

içim cezvede taşan kahvenin köpüğü
için kabarmış diyor falcı da falda
gün gün sayıyorum
aşkımızın elli ikinci gecesinde lokma dağıtacağım kentin varoşlarında

yapma artık bu eziyeti bana git hayalimden
sarhoş bir şiire rastlarsan bu günlerde bil ki
sensin sebebi ölümlü bir yalnızlığın mısralarında

"tutun kollarımdan düşerim şimdi" mod'larındayım

arabesk arabesk inliyor keman
bir şarkı yüzünden ve senin yüzünden sızıyorsam içmeden
geç kalmış bir vuslat sofrasında

bir yudumda içerim zehrini gözlerinden
yeter ki kaldır o gül yüzünü göreyim gözlerini
bana aşık aşık bak

belki yan yana kazılmış taze bir çift mezar vardır
gömersin beni yalnızlığımın mısralarında
kavuşamayana bu dünya dardır
gönlümün kadehini kaldırıp
haydi diyorum

şerefe

var mısın ölümüne

17/Ağustos/2013/Cumartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel