Yasak Özlem Şiiri - Kadir Cesur

Bu gece de uykum gelmiyor.
Yine etraf karanlık…
Benim dışımda herkes uyuyor.

Telefonumun ışığıyla aydınlattığım bir beyaz kâğıda.
Üç-beş saçma söz döküyorum ağlaya ağlaya…

Bir türlü bitmez oldu bu yaz.
Özlenmesi yasak olan birini özlüyorum.
Biliyorum benim ömrümde az.
Bekle beni can yoldaşım, bende geliyorum.

Hani hep konuşurduk seninle…
Bir gün gezmeye gelecektik sana yengenle.
“Bizimki de çay demler.” Derdin, ben böyle diyince.

Hayal kurmak ne güzeldi değil mi?
Ben tiyatrocu olacaktım, sen de pilot..
Ah… Ah…
Sen gittikten sonra dertleşecek kimse kalmadı
Seni anlıyorum diyen kimse anlamıyor beni
Kime dert yansam tamam diyor ötesi yok
Kimse beni gerçekten sevmiyor senin dışında
Sevilebilecek birimiyim onu bende bilmiyorum
Bana sorarasan ben bile artık kendimi sevmiyorum
Beraber sigara içecek kimseyi bulamıyorum
Sadece susuyorum ve zoru gördüğümde kaçıyorum
Sadece kaçıyorum ne zaman zoru görsem kaçıyoum
Sen yanımda değilsin diye cesur olamıyorum

Seni özlemeyeceğime dair söz verdim, biliyorum.
Kusura bakma sözümü tutamıyorum.
Bekle beni can yoldaşım.
Bekle beni, bende geliyorum.

11.09.2006