Yasak Meyve Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Cennetin bir meyvesidir kainat,
Sanki yasaklanmış gibi ezelde.
Bir kaç parça ısır, çiğne ve de tad,
Sakın ki doldurma çuval ve heybe.

Bu bir istetmektir, birazcık yakıp,
Tadarsın, anlarsın acısı çıkıp,
Öğüt dinlemezsen, cezbine bakıp,
Dönersin Havva'ya ve de Adem'e.

Azı karar çoğu zarardır bunun,
Tad ama kaptırma kendini; kanun,
Aşık olma sakın, olursun cünûn,
Hangi fani güzel kaldı ki kime?

Göklere çevirir Kur'an bakışı,
Görmeyen ne bilsin sonsuz nakışı,
En güzel şey bilir o kara kışı,
Döner bütün ömrü bir cehenneme.

Bir gölgelik hayat, dinlen ve göç git,
Asıl nimetlere, koş hatta seyirt,
Elinin tersiyle fanileri it,
Biraz daha, sakın "tadayım" deme.

Vakti geldi yönelmenin firdevse,
Vakti geldi kulak vermenin sese,
Düşme sakın gittiğinden sen ye'se,
Düşün gitiğin kim, bu hicret kime.

O öyle bir sultan; eşsiz, menentsiz,
Çeker yüreğini ama kementsiz,
Sarar rahmetiyle bağrına sessiz,
Yönel vuslat adlı işbu zemzeme.

Bu kainat işte böyle bir meyve,
Monarosa'daki o gülden Geyve,
Geç onu, bu Suna döndürür küle,
Ulaş gerçek dosta, en sevgiliye...