Yasak Meyve Şiiri - Esra Bereket Sezgin

En çok hayatını sevmeyeceksin,
Yapma bunu kendine,
Büyük hayal kırıklığı yaratır gönlünde.
Sokaktan geçen herhangi biri olur,
Erkeklerden Adem kızlardan ise Havva..
Olur ya seversin,
İşte o zaman,
O yasak meyveyi birde sen yersin.

Çok sevmeyeceksin kendini.
Veya evini, işini..
Dişini tırnağına tak, kur hayatını.
Ama bağlanma, maddi hayata.
Boşuna kurulmadı o düzen.
Kader yönetir, sen oynarsın bu kısa filmde.
İlla ki gider huzur.
Olur ya seversin..
İşte o zaman
Hayatın tokadını bir de sen yersin.

Tokat ki ne tokat!
Yasak meyvede imiş hakikat.
Seversin heyhat,
Gönül tatmamış böyle aşk..
Devir değişmiş fakat kural aynı kalmış,
Kimi, çöllere düşüp su gibi aramış,
Kimi, dağları delmiş de bulamamış.

Yasak meyve bu,
Affetmez yaradan,
Zehir girer bi kez dünyana,
Seversin...
Sen Adem o Havva,
Veya sen Havva o Adem..
Ne menem çiledir bu ya Rab...
Hayatın aldığı en büyük tahsilat...

Acı ki ne acı!
Her çeşitten duygu ağacı..
gölgesi bile yakan..
İki dalı uzanmış göğe,
Tovbe eder gibi, af dilenir gibi..
Nerede şimdi o güvendiğin tahsilli hayatın?
Sevdiği bırakır mi ki insanın?
Yasak Meyve denmemiş boşuna

Seversin işte,
Ağaç gibi,
Göğe uzanarak kurtulmaya çalışmak
Ağaç gibi,
Kökleri toprağa uzatıp, aşkla sarılmak.
Çelişkiler zinciri bu, eşi benzeri yok.
Seversin İşte,
Belki şevk belki de nefretle.
Uzaktan uzağa sarılıp,
Anca gözler öpüştüğünde.
Gönül tatmamış böyle aşk,
Sevmemiş hiç bu kadar Ademi, Havvayı..
Aşkın yükünü taşıyan o değil mi?
Onca darbe alıp yine de ona mi gitmiş?
Yasak meyve nasıl bir şey?
Niye bitmez tükenmez?
Ve neden ağır bedeli?
İnsanı yer bitirir merak....