Yasak İzler...II Şiiri - Gülay Morgül

Uykuya doyamamıştı kan çanağı düşlerim ve başka kan kalmamıştı çanakta … yorgundu gelecek…
gittiğinden beri bir varlık haline gelen boşluk taşınıyor beynime
unuttuğunu biliyorum geçmişi ve unutmadığımı biliyorum gözlerini
yasak mührünü sökmem ondandır arzularımın / yakabilir misin

Gişelerde unutulmuş bir kağıt parçası oluyor beklentilerim … kulaklarım adımın hiç okunmayacak son anonsunda… tükendi gelişler
hep gidişlere mahkum yüzümdeki çizgiler
Yapışmayan bantlara sarılmış tutkularım
her sallantıda ayyuka çıkması ondandır bu gözü dönmüş anıların
bilmem yeniden sarabilir misin

Rolünü kaptırmış bir aktris kadar büyüyordu içimde keder
uzun bir zamandır taşıyorum sırtımda gelmeyişini
kollarımdan aşağıya sıyrılan kanlı izler yazıyor ismini
tek besin kaynağın yalnızlık mı dersin cevaben
çok değil mi bu kadar “demir
midemi parçalıyor “çinko” sence biraz protein için gerekmez mi sevda verebilir misin

Boşa çıkardım umutsuzluğu yanında /düşleri çevirmek bir kum saatinde ve dolmak boşalan hüznün yerine
pimi çekilmiş bir bomba ne kadar tehlikeliyse işte o kadar derindeyim
havaya uçmak an meselesi…. ya da bir şarapnelin koynunda uyumakta bütün mesele
ki bir otopsi yapılsa vücuduma / her yerimden sana ait izler çıkacak
bilmem taşıyabilir misin

Tüm duyularım tetikte /is lekelerine gebe kalmış umutlarım… yararak girdim içeriye
az ötede debelenen gençliğim /biraz daha ileride hayattan yoksun bir beden

Acı bir çığlığın ardından her gelen ölüm olmasa gerek

Bahsi kapanmış yaşanmışlıklar
elde tutulan küçük bir zara saklanmış gelecek
var mı cesaretin / atabilir misin

Sineye çektim uykuya dalmış tüm sevmeleri
yılışık bir gülün adıma yapışması yada gözaltlarına rengini veren bir vagondur yaşlarım

belki de mirastı, kollarımda yitirdiğim sevdamdan kalan acı
yüzey o kadar bulanık ki /sensizliğin deminde açılmak için bir cezvenin esaretinde
iki dudak arasında tüm gençliğim /hadi durma be gözüm
kulpu kırılmış kupa bardağının elini yakan yerindeyim / tutabilir misin

tıkıldım yıllarca sığdırılmamış bir finalin baharına
kuytu köşelere saklanmış iç çekişlerim uyanır kış uykusundan, mevsim aşk kokar yine
durma gülümse / yarım bir sevdanın tamamını yutabilmektir gözlerine bakmak
değdiğinden beri ellerin ellerime / hep bunu düşündüm ama duramadım
bastığın yerlerde derinleşti hareket

biraz daha hızlı koşar zaman / bilir misin

-ki gel desem

söyle yetişebilir misin?

GM