Haz, dudakta bir kıvılcım —
dokununca yanar, dokunmayınca üşür.
İnsan, ateşle su arasında doğar;
bir yudum günahla öğrenir varlığını.
Yasaklar...
Tanrının değil, korkunun heykelleri belki.
Çünkü arzunun sesi,
hiçbir dille susturulamaz.
Bir kalp, dokunmadan nasıl sever?
Bir zihin, tatmadan nasıl bilir?
Felsefe der ki:
“Günah, bilginin diğer adıdır.”
Ve biz, her nefeste
kendimizi ihlal ederiz biraz.
Haz, ruhun laboratuvarında yanar,
duygu olur — sonra kül.
Belki de en büyük erdem,
yasakla arzunun arasındaki çizgide
yanmadan yürümektir.
Belki de en büyük günah,
hiç yanmamaktır.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 20.11.2025 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!