Yasak elma Şiiri - Sadık Kocabaş

Gizli bir bahçeydi aşkımız, kimsenin bilmediği,
Toprağı yasak, çiçeği haram.
Çılğınlık kokardı buram buram
Otuzumun yorgun gölgesinde sen, yirmi yaşın güneşi,
Bir yanım fırtına, bir yanım tufan.

Bir yokuştu, tırmandık gizli bakışlarla,
Zaman sessiz bir kum saatinde aktı.
Aramızda evler, yeminler, koskoca bir hayat varken,
Sadece ruhlarımız fırtınada buluştu.
Oysa en çok ben unuttum, her kelimenin yasak olduğunu,
Minik serçe gibi dudaklarının her öpüşte kanadığını.
Her gülüşünde açan o baharın, bir kışa dönüştüğünü.
Ne çok unuttum, ne çok unuttum.
Sonra sen gittin, bir mektup gibi yarım kalan,
Kalbimde eski bir şarkının son dizesi.
Ben kaldım, her rüzgarda seni arayan,
Hayatımın en güzel notası senken.
Şimdi aradan yıllar geçti, sular duruldu sandık,
Senin hayatın başka bir kıyıda demirledi.
Benim ruhumda eski bir sızı,
Her karşılaşmada yeniden başlayan o fırtına...
Gözlerin, içimde sönmeyen bir yangın.
Senin hayatında yeni bir sayfa açıldı,
Bense eski bir kitabın ortasında kaldım.
Gizli bir yalanın fırtınası,
Her bakışımızda yeniden esiyor,
Bitmeyen bir hasretin, yarım kalmış bir rüyanın.