Yasak Düş Şiiri - Şair Manay

Yasak düşler kuruyorum kalabalık yalnızlığımın
İçinde.
Bir şarkı tutuyorum sana içinde yalnızlık olan
Bedenim ölümün prangalarıyla kaplı
Göğsüm kanlı ve içimde çocuklar ağlıyor
Bazen gözyaşı bazen nefret süzülüyor gözlerimden
Bir kâbusun içinde çırpınıyorum
Ellerim, ayaklarım kan revan içinde
Son bir umutla kaldırıyorum yukarı başımı
Son kez feryadımı haykırıyorum ecele
Nefesini ensemde hissediyorum meleklerin
Ve bir gün uyanıyorum gri bir İstanbul sabahına
Martıların çığlıkları yok yağmur yağıyor gönlüme
Avuçlarıma düşen umutlarıma bakıyorum
Küf kokan odamın duvarlarına yaslanıyorum
Cihangire iniyorum öksüz sokak kedilerini sevmeye
Bir bardak çay içip bir sigara yakıyorum
Dumanını içime derin derin çekiyorum
Ağlamaklı oluyorum birden
Masaya birkaç bozuk para bırakıyorum
Koşa koşa kaçıyorum kurtulmak istercesine
Ağlayan bir rüzgâr eşlik ediyor yürüyüşüme
Bir köşeye siniyorum korkak bakışlarla
Yırtık bir afişe bakıp dalıp gidiyorum
Bir zamanlar benimde hayallerim vardı diye…
Bir damla yaş yakıyor yanaklarımı
Ve olduğum yerde uykuya yatıyorum hasta bir kedi gibi
Bir daha gözlerimi açmamak üzere…