Yasak Aşk Şiiri - Zennun Akdağ

Telefon defterimde ki kısa adın yasak aşktı.
Uzun adını hiçbir sayfaya sığdıramamıştım.
Kanımla yazdım siluetini.
Cismini hiçbir kaleme çizdiremedim.
Adın üstündeydi yasak aşktın!

Sabahı kestiğin gün,yas ilan ettim.
Sormadım.Sahi ne derdin gitme deseydim?
Aklında dönmek var mıydı giderken?

Kadıköy çarşısı hayal mezarlığım.
Sen gidince,ben kirli derinliğime gömüldüm.
Ayaklarımdan dostlarımın sitem sesi.

Mutfağıma karıncaların bastığı yıldı.
Tozla kapandı dokunduğun yerler.Silemedim.
Bırak öylece kalsın diyordu içimde ki z(s) en.
Durup anlamsız bakışlarını bile özlüyorum.
Kavgalarını,kırılganlıklarını,
alınganlıklarını,
İçinde sen olan her kareyi özlüyorum.

Sigarandan duman isterdim,bakışına anlam gelsin diye.
Acemi içiciliğimle dalga geçerdin.Bense, marifet acemisi seni,yanında gölge bile olmaz derdim.
Derinliğinden çıkardığın dumanı bakışına anlam gelsin diye isterdim.Vermezdin..
Asıl sapkınlık seni böyle delice sevmekti, Yarımay yüzlü yârim.
Böyle amansız.Böyle hesapsız. Zen.