Çürük Elma Şiiri - Özlem Saba

Elini uzatmak bir yasak elmaya.
Kokusunu duymak burnunun sızısında.

Asıl kendi hakkın olduğunu bilmek.
Sonra kaderinin ne olduğunu hatırlamak levh-i mahfuzda.
Sorgusuz kabullenmek.
Ne büyük bir acziyetti…

Belki de,
Alnımıza yazılan bu şuursuz kaderin,
Asıl yazanı bizlerdik.

Ve şu içi kof dünyaya,
Öylesine gelmemiştik.

İçini bizim doldurmamız gerekirken heybenin,
İlla da boş gitmek istiyor olabilirdik…

Belki de asıl elma olan değildi...
Elimizdeki o çürük elmayı,
Yasak sanılan diğeriyle değiştirmeliydik.

Bunu nereden bilebilirdik ki!?