Yaşadım evet Şiiri - Tanju Çubukçu

yaşadım evet, ama işte...
sen nasıl yaşadıysan, ben de öyle.
yaşayamam diyordum, ölürüm!
ölmedim, ölmedim belki ama, işte...
ben istemesem de, gün doğuyor.
istemesem de gece çöküyor...
ama işte; gün de, gece de,
omuzlarıma öyle biniyor ki;
ne güç, ne de sabır koyuyor adamda...
ben istedim mi böyle yaşamak?
kendimle yüzleşemedim.
aldığım her nefesle,
göğsümün kabarması,
yüreğime inen hançerdi her defası...
evet yaşadım, işte öyle...
sen nasıl yaşadıysan, ben de öyle.
bazen onursuzluk saydım.
kahpelik dedim, utandım.
gönlüme ihanet saydım,
ayrılığın bütün suçunu üstüme aldım...
sen kolay mı sanıyorsun,
birini böyle şiirlerde sevmek?
mısraları, saçlarının yerine okşamak...
kırmadan, incitmeden, dizi dizi dizmek.
bir şiirle, bin hasret yazmak...
içini parça parça edip,
bin kasırgayla savaşıp yüreğinde,
sevdiğini tatlı bir meltemle uyutup,
yanaklarını sessizce okşamak!
kolay değil elbet, gönlüne söz geçirmek.
yüreğinin, hatırı olmasaydı yüreğimde;
neyse işte, boşver...