Yaşadım... Doğurdum Şiiri - Nesrin Pekinsel

Ve… Yıllar geçti, uzun yıllar…
Bir ömür geçti; ne sevinçler, ne kederler, ne mutluluklar yaşadım, ne dertler…

Kimi zaman volkanlar gibi patladım yakıcı, kimi zaman fırtınalar gibi estim, dağıttım ortalığı kattım toz dumana. Coştum hırçın dalgalar gibi, vurdum kıyılarıma…
Hayatın bana getirdikleriyle hep savaştım; bazen sevgiyle, bazen de kızgınlıkla kıyasıya savaştım.

Herkesi ve her şeyi sevemedim ben. Belki de; sorgusuz sualsiz olduğu gibi sevmeyi bilemedim… Sevgimin karşılığı olmalıydı, benim verdiğimden de fazla, benim istediğimden de çok.
Hiç yatağından taşmayan; sakin ve usulca akan sessiz nehirler gibi olamadım. Hep taştım ben; hem neşeyle, hem öfkeyle, hem coşkuyla çağlayarak taştım… Aktım hayata…

Hep güçlü oldum; kim zaman da (eskiden di) oynadım güçlüyü, olmam gerektiği gibi. Oysaki benim de korkularım, endişelerim, incinmişliklerim vardı. Sığınacak bir limanım, sırtımı dayayacağım benden güçlü bir insanım olmadı…

Ve… Doğurdum Kemal’imi.
Ömrümün tek çıkarsız sevgisini, sevgilisini, emanetimi, en değerli hediyemi, hayatımın tek ve en önemli kazancını doğurdum.

Kemal’im; en mükemmel eşsiz varlığım, benim bir taneciğim, sonsuz sevgim onun, yalnızca onun... Tanrım Kemal’imi özel yaratmış; her şeyini farklı kılmış. İnsanlığıyla hiç kimsenin boy ölçüşemeyeceği kadar farklı…
Rabbim onu esirgesin, korusun, en güzel yerlere getirsin dilerim.

Canımın canı, canımdan öte Kemal’im çok şükür varsın, çok şükür benim evladımsın. Babam, anam, kardeşim, arkadaşım, dostum ve öğretmenimsin... Hayatım seninle güzel ve anlamlı. Seni anlatmaya kelimelerim, sevmeye ömrüm yetmez.

Sen hep gül yavrum, hep sevgi dolu, sağlıklı, mutlu yaşa.
Ömrün uzun olsun ve daima genç kal.
Sen gururumsun.
Sen sığınacak tek limanımsın.
Sen her zaman arkamda ki, benden güçlü insanımsın.
Sağ ol, varlığına sonsuz teşekkürler.
Rabbim herkese senin gibi bir evlat nasip etsin.

Nesrin Pekinsel
23 Eylül 2006