O gün o kadar üzgündüm ki,bütün beklentilerimi bir kenara bıraktım,bütün ümitlerimi kırdım,bütün saçlarımı çektim ama bir şey değişmedi.Değişen değişmeyendi.
Düşünmedim değil başka şeyler,sonunda elime kalemi aldım.Yazdıkça ağladım,ağladıkca yazdım.Güneşin doğuşunu seyrettim,bütün güzel şeyleri içime boca ettim.
Baktım ki bütün insanlar sokakta,hep geride kalmış kötü yaşantılar,baktım ki bir tek çaresi var yaşamanın bütün üzüntüleri boşadım.Ben ne yaşadımsa kendi kendime yaşadım.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta