O gün o kadar üzgündüm ki,bütün beklentilerimi bir kenara bıraktım,bütün ümitlerimi kırdım,bütün saçlarımı çektim ama bir şey değişmedi.Değişen değişmeyendi.
Düşünmedim değil başka şeyler,sonunda elime kalemi aldım.Yazdıkça ağladım,ağladıkca yazdım.Güneşin doğuşunu seyrettim,bütün güzel şeyleri içime boca ettim.
Baktım ki bütün insanlar sokakta,hep geride kalmış kötü yaşantılar,baktım ki bir tek çaresi var yaşamanın bütün üzüntüleri boşadım.Ben ne yaşadımsa kendi kendime yaşadım.
Adnan Deniz
Kayıt Tarihi : 19.6.2021 05:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!