Yaşadıklarıma say.. Şiiri - Poyraz Karad ...

Günün birinde bir su damlasını tutsak etmişler..
Hür olan,sevgi dolu olan su damlası..
Nefretle dolduru vermiş bardakları..
Geldiği sofranın bereketi kaçarmış..
Yenilen lokma boğazda kalırmış..
Birgün bu su damlası öyle bir iş yapmış ki..
Kendinden utanmış..
Artık bir bardak bile doldurmak istemiyormuş..
İçindeki nefret sarmış aklını..
Girmiş çocuğun kalbine bir nefes ile..

Çocuğun birden nefesi kesilmiş..
Ve çıkmış dışarı ıssız,bucaksız yerlerde dolaşmaya başlamış..
Başlamış ki seni görmüş bir yol ortasında..
Ağlıyormuşsun haykıra haykıra..
Kimse bakmıyormuş yüzüne..
Herkes kötü biliyormuş seni..
Herkes nefret ediyormuş senden..
Ama o sevmiş seni,işte o çocuk sevmiş..
Sevgiyi öğretmiş sana..
Ama işte kötü derler ya bir insana..
Ne kadar iyi olsanda düzeltememiş bu hazin sonu..
Gün gelmiş gidicem demişsin..
Gün gelmiş beni yok say demişsin..
Ama o yapamamış..
İşte o çocuk bir gece çaldı kapımı..
Misafir ettim..
Bir bakışı ile hissettirdi herşeyi..
O çocuk bendim..
O çocuk yaşadıklarımın yerindeki hayalletti..

Ve sen beni çalan kişiydin..
Beni bitiren..
Su damlası yerine beni ateş gibi sarandın..
Yedirdiğin bir lokma ekmeği bile boğazıma dikendin..
Ama unuttum artık bitti..
Yaşadıklarıma say herşeyi..
Yaşattıklarına say tüm nefretimi..

Şimdi yepyeni bir hayattayım..
Gidecek olanın yanında..
Beni gerçekten düşünen birinin yanında..
Tanımıyorum bile onu..
Ama emin ol senden çok mutlu ediyor beni..
Gidiyorum dediğinde gidişini bile yaşıyorum onunla..
Belki ölürüm dese öleceğim kim bilir..
Ama senin gibi su yerine ateş içirmiyor bana..
Boğazıma düğümlemiyor onca şeyi..
Yaşadıklarıma say herşeyi dedirtmiyor..
Hepsinden önemlisi seni gibi umursamamazlık yapmıyor..
Belki kızdırıyor ama senin gibi acıtmıyor...
Emin ol senin yaşattıklarını yaşatmıyor..