Yaşadıkça öğrenir insan,
Tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi.
Tüm umutları söndüğünde anlar ancak,
Sabırla güçlükleri yenmeyi.
Ancak çok geç görür,
İki şeyin hayatını yıprattığını.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta