Yaşadıkça; hayat ağacı...

Pembe bir sayfa açsam; demet demet gül koysam,
Gece ne renk görünür? pembe neye bürünür.
Mor lila leylak bana, daha bir hoş görünür....
Ne zaman ufka dalsam gölgem yerde sürünür...

Dünya güzel hoş ama içinde ben de varsam...

Tadından yenilmezmiş, meyvesi bu ağacın,
Eller gülüp söylüyor, umurunda mı acın?
Gözden de düşersin ya, düşerse baştan tacın,
Köşe kaparken hüzün, neşe nerde bulunur

Sayfa ak kalem kara; meydan oku yıllara...
Bir yerde saklı kent var, mutluluğu git ara!
Türlü oyun naz eder, çıkar da bir maskara.
Şu kara bulut bile, o da sana yerinir...

20/Ağustos/2009/Bodrum