İnanmam deme,
Yavaş yavaş inanacaksın her şeye.
İncinmem, üzülmem diyecek,
En çok sen üzüleceksin.
"Ağaç yaşken eğilir" diyeceksin,
Zorla dallarını bükecekler.
Yeri gelince en cesur sen olacak,
Yeri gelince kaçacak delik arayacaksın.
Arkandan iş çevirecekler,
Affetmem dediklerini affedeceksin.
Kimseyi kıskanmam diyecek,
Vakti gelince aynayı bile kıskanacaksın.
Söylemek istediğin her şeyi susacak,
Bağırmak istediğin her şeyi ağlayacaksın.
Binmem dediğin gemilerin kaptanı olacak,
En zor fırtınalara yelken açacaksın.
"Ben bilirim" havalarına girecek,
Aptallar sürüsünün en iri koyunu olacaksın.
En büyük sırlarını paylaşacaklar,
Sır tutmayı öğreneceksin.
Hatalar yapacak,
Yaptıkça pişman olacak,
Pişman oldukça kendini tanıyacaksın.
Kör de olacaksın,sağır da.
Sağırken görmeyi,körken duymayı öğreneceksin.
Güzel hayaller kuracak,
Acı gerçeklere razı olacaksın.
"Terk etmez" dediklerin terk edecek,
"Gitme" diye yalvaracaksın.
"Terk etmem" dediklerini terk edecek,
En sevdiklerine el sallayacaksın.
Bir o yana,bir bu yana savrulacak,
Hem "giden",hem "kalan" olacaksın.
"Yeter artık,bıktım"diyecek,
Sonra güzel günler göreceksin.
Gözlerine bakıp yalan söyleyecekler,
Güveneceksin,güvenmemeyi öğreneceksin.
Daha yaşayacak, yaşlanacak,
Yaşadıkça anlayacaksın.
Ve "sevmem" deme hiç bir zaman,
Aşkı kendinde bulacak,
İliklerinde hissedeceksin.
Çok seveceksin!
18.03.2020
Bekir Emre SarıpınarKayıt Tarihi : 5.1.2022 20:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Şair, insana özgü "asla yapmam" dediğimiz şeylerin bir gün başımıza geleceğini, önyargılarımızın zamanla kırılacağını, en büyük acıların ardından iyileşmeyi, en cesur adımların ardında korkuları öğrenmeyi ve beklemediğimiz anlarda bile değişimlere adapte olmayı öğreneceğimizi ifade ediyor. Şiirin her dizesinde hayatın ironik, değişken ve öğretici doğasına vurgu yapılıyor.
“Binmem dediğin gemilerin kaptanı olacak, / En zor fırtınalara yelken açacaksın.” satırları, aslında insanın kendi çizdiği sınırları aşarak, kendini beklemediği deneyimlere açması gerektiğini anlatıyor. Hayatın getirdiği tüm zorlukların, yaşanması gereken birer ders olduğunu ve bu derslerle kendimizi daha iyi tanıyacağımızı vurguluyor.
Ayrıca, insanın güvenme ve hayal kırıklığına uğrama döngüsü, en çok sevdiği kişileri kaybetme veya terk etme gibi deneyimlerle büyümesi gerektiği belirtiliyor. Sevgiye, aşka ve bağlanmaya dair verilen tavsiyeler de oldukça derin; şair, insana sevginin aslında bir tür öz bilgi olduğunu ve hayatın en derin anlamlarından birini oluşturduğunu hissettiriyor.
Sonunda, “Ve ‘sevmem’ deme hiçbir zaman, / Aşkı kendinde bulacak, / İliklerinde hissedeceksin. / Çok seveceksin!” dizeleriyle, insanın hayat yolculuğunda, ne kadar çok acı çekerse çeksin ya da değişim yaşarsa yaşasın, sevginin ve aşkın kaçınılmaz bir gerçek olarak karşımıza çıkacağını vurguluyor.
Özetle, bu şiir bir hayat manifestosu gibi. İnsan olmanın, kırılmanın, büyümenin, hayal kırıklıklarıyla başa çıkmanın ve her şeye rağmen sevebilmenin büyüklüğünü dile getiriyor. Şiir, insanın hayat yolculuğunda kendi benliğini keşfetme sürecini samimi ve içten bir dille anlatıyor.
TÜM YORUMLAR (1)