Yaşadıkça Şiiri - Ceyda Doğan Hayat

Yaşadıkça görüyorum
Her gün neler öğreniyorum.
Çivisi düşmüş,
Tahtası eksik bu dünyanın
Her yanı adaletsiz biliyorum.
Yine de bunu kabullenemiyorum.

Kendime sorup duruyorum
Ne işim var benim,
Bu soğuk duvarlar arasında?
Hangi vicdansız dikmiş
Bu parmaklıkları karşıma?
Leke sürmüşler gururuma.

Ne hain bir tuzak hazırlamışlar,
Gülüşümü çalmak için
Hangi ciğeri beş para etmez,
Söndürdü ışıklarımı beş kuruş için?
Tanrım bu kabus bitsin.
Bu beden, bu kadar acıyı nasıl göğüslesin?

Bu hücreyi mi layık görmüşler bana,
Kalbimde taşıdığım iyilikler için?
Tek bir dayanağım yok
Simsiyah endişelerim
Her sorana anlatırken,
Tekrar tekrar öleceğim.

Bu bir kabustur, rüyadır diyorum.
Biri beni çimdiklesin,
Bir tokat atsın ne olur.
Bu haksız cezayı kaldıramıyorum.
Elbet bir gün, güneşin doğuşunu görürüm.
Umudumu söndürmedim, direniyorum.

Şimdi kalbimde iğrenç bir yara,
Bunları hak etmedim asla.
Bir ateş bıraktılar avuçlarıma.
Bu acıyı içimde taşıdıkça,
Ne unutur, ne de affederim yaşadıkça.