Yaşadık Mı? Şiiri - Selami Karabulut

gül motifli perdelerin ardında
gizleyerek suların aynasından yüzümüzü
eşyaların ağzıyla konuşur olduk
silindikçe bize ait olan ne varsa

yaralanmış sözün acısıyla incinsek de
duldalandığımız sözcüğün dili
yalnızlığımızı maskelemeden ibaret
büyüdükçe kentler daralıyor odalar
küf kokan sedirlerde unutulmuş
akşamcı bir kırgınlığın utangaçlığında
yan yana iki ayrı bir dünya
göz ucu mahcupluğuyla baktığımız kimse

rotasız kirli sulardaki sandalda
kırık zaman sarhoşuyuz birer
örerken kozamızı için için
hep bir tuğla daha koyarak yaşıyoruz
kendimizle benzerlerimizin arasına
yaşadığımız odaların
gölge gibi sığındığımız balkonlarında