soysuzluk soyunuyor
uykudayım herkes gibi
yorganım leylak kokulu fırtına
güneş vurmadı kiremitlere
parmak uçlarım
kıpır kıpır soysuz teninde
seviyorum bu dünyayı
bol kepçe ölüm içiyorum
bol köpüklü köpekler gibi
yalıyorum kervanlar unutmuş dibini
yeminle seviyorum bu dünyayı
açtım pencerenin kapısını
bu sabah keyfim gıcır
sabunla ve acıma bana
Karacabey hamamının teĺlağı
kahve faslı geçeceğim
otel Sevecen de
bilmezsiniz
kanım bitlidir benim
papatya hanımeli leylak
ayırmam hiç birini
ya sen
bir kerecik öpseydin beni
hani bütün samimiyetinle
uçursaydın bitlerimi
şairleri satın alırdım
güllere boğardım
yeniden aşka başlardım
kırklanırdım...nerdeeeeee
son tren de kalktı
Ankara garından
yeminle seviyorum bu dünyayı
eskiden tek yüzüm vardı
şimdi deste deste
Necmi Dayan
Kayıt Tarihi : 15.6.2024 06:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!