Yaşadığı yerde mutlu olmalı insan,
soluduğu hava sökmüyorsa ciğerlerini,
içtiği sigara yakmıyorsa genzini,
hele bir de tutmuşsa sevdiğinin elini
kök salıp bağlanmalı şehrine.
Doğduğu topraklara hasreti bitmeyecek
yaylalarını, sularını unutamayacak belki
bir şarkı duyduğunda memleket havalı
için için ağlayacağı zamanlar da olacak
bir fidayda, mastika, horon ezgisinde oynayacak
bir halay başında tey tey lerle coşacak
sadece özlemlerle sınırlı kalacak bir yaşam,
yerini alamayacaktır yaşanılan zamanın.
Bunun içindir ki;
yaşadığı yeri yurt edinmeli insan
balkonunda, bahçesinde çay içtiği dostları
selamlaştığı komşuları olmalı,
aynı binada yaşadığı insanları tanımalı,
esnafı, sokaktaki çocukları selamlamalı;
ne dil, , ne de ırkını sormalı dostunun
ne dinlediği şarkıları yok saymalı,
ne de konuşmasıyla dalga geçmeli
insan sevgisiyle, toprak sevgisiyle dolmalı
yaşadığı yerde yurttaşlığını hissetmeli
sapasağlam, kaya gibi sağlam durmalı insan..
13,08,2003 İstanbul
Kayıt Tarihi : 14.8.2003 18:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NG
Ne güzel anlatmissin biz gurbetçileri...
Ama malesef hersey siirindeki gibi olmuyor. Olmasi için ne yapsakta olmuyor. Doydugumuz yeri vatan bildik onlar bizi vatandasindan saymiyor, Ikinci sinifliga uygun görüyorlar. Dogdugumuz yeri seviyor, özlüyoruz ama orda da Alamanciyiz malesef. Kisacasi iki vatan arasinda kaybolmus iki pasaportlu ama vatansiz birer yolcuyuz...
Hollanda'dan Sevgiler...
Ensar Aktas
www.EnsarAktas.com
TÜM YORUMLAR (7)