Yaşadığında Şiiri - Cafer Aksay

Yaşadıkça anlıyon neyin ne olduğunu,
Gözlerinin hüzünlü yaşlarla dolduğunu,
Bahçede ki en güzel gülünün solduğunu,
Ancak yaşadığında şahit olup görürsün.

Kimler geçer hayattan, nice insanlar yaşar,
Aklınca insanoğlu bütün dağları aşar,
En sonunda geldiği noktaya kendi şaşar,
Başını duvarlara sen boşuna vurursun.

Bir nefeslik saltanat nasip olur mu acep?
Kefende bulamazsın ne yaka ne de bir cep,
Zaman akıp gidiyor, geçer ramazan, recep,
Gençliğim heba oldu diye pişman olursun.

Zannetme tükenmeyen bir servetin var senin,
Sağlığın elden gider, iflas eder bedenin,
Adı anılmaz olur, hem nine hem dedenin,
Kuş gibi tek başına yapayalnız kalırsın.

Bütün yaşananların olmaz geri dönüşü,
Hayatın bir cilvesi, var yokuşu, inişi,
Dertli, gücün yeterken tamamla bütün işi,
Yoksa böyle hayattan sadece gam alırsın.


ERDEMLİ-19 Ocak 2016-Salı
Cafer AKSAY