Yasadigimiz Hayat Yüzümüze Vurur (C.S.)

Yüzümden kirlangiclar göcerken
Kendi kanatlarina takilip ölürler
Kirpiklerimde kac kirlangic cesedi saklanir bilirsin
Gamzelerimde oynasir gülücükleri cocuklarin
Sakaklarimdan kaslarima hüzünlü yediveren türküler acar

Kim bu aynadaki Ben tanrim?

Kac hayati vardir ki insanin
Kac Benin yüzü olsun?

Bu yüz hangi yüzlerden bir yüz yüzüme?

Hangi hayati yüzümden yikamanin cabasi?
Ya da hangi ruhu?
Oysa su cizgiler ne cok sey anlatiyorlar...
Bir cizginin yüze yerlesmesi yaslandigimizdan midir?
Oysa her cizgi bir yasanmisligi anlatir,
Icinde kac öfke, sevinc,
Kac kiskanclik, kac aci sakli...
Kac mutlulugu, kac direnisi, kac kaybedisi,
Kac aski anlatiyor oysa her biri
Ve basli basina bir cografyasi oluyor insan ömrünün

Bir bakiyorum yanaklarimda donan bir beyazlikta kirmizi kardelenler aciyor
Muzurca seyrediyorum cocuklarin gözlerime kovalamacasini
Alnimdaki gökyüzüne karisiyor coskulu kahkahalari
Ve beni cagiriyorlar okuduklari bir masala

Kartaneleri oluyor anilar düsüyor hayatim avuclarima
Dudaklarimda catlamis bir zamanin kurumus izlerinde yüzlerce yüzüm sakli

Kac ruhu vardirki insanin gögsünde tanrim?
Kac ruhu kac hayat eder?
Büyüdükce mi kirleniyoruz?
Sakinmak mi gerekir kendimizi hayattan kirlenmemek icin?
Büyümek kirlenmek midir ki tanrim?
Kirlenir mi ki insan pek cok ruhla ve de hayatla?
Korunabilir mi ki hala yüzüdeki o cocuksu gülüs, temiz kalir mi ki icimizdeki nehir?

Yüzümüz degisiyor tanrim...
Yasadikca bir hayati yeni hayatlar ekleniyor yüzümüze
Masumiyet göcüyor kirlangiclarla birlikte...

Oysa sadece
Niyetimiz de hayatimiz gibi yüzümüzü yeniden ciziyor...

Hayatimizda bize degip gecen her gecen her olay her duygu kendi rengini birakiyor bir firca darbesiyle...

Benimse hala cocuklar gülüsüyor gamzelerimde
Ukala bir kiz cocugu oluyor sallaniyorum sora yanaklarimda
Ve ben tüm ruhlarimi hayatlariyla seviyorum tanrim
Hepsini kendi nehrinde...

12.02.2006-15.01.2007