Yaşadığımız Şiiri - Hasan Yenilmez

Haliyle Elif için;

Muhtaç değilim ki düşünmeye,
Hatırlamak için seni geçmiş günlerden.
Odamda asılı duran aynadır,
Her an benimle yaşayan gülüşün,
Bakarım, bakarım, ne sesi soluğu,
Ne şekli şemali değişir,
Yalnız biz uzaklaşır gideriz birbirimizden,
Sonra ne selam, ne varlığımızdan bir haber,
Gel zaman git zaman,
Mor salkım sarmaşığı olur gülüşün,
İçinden çık çıkabilirsen.

İnsanın hayatından neler gelir geçer,
Ama aklım fikrim ille de senin gülüşlerinde,
Ardından hâlâ bir nefes sigara çekersin,
Artık kim geçer aklından bilemem,
Ya da kimi düşünürsün,
Sanki bitmeyecek aşk varmış gibi,
Yine de aklımdan geçmiyor değildin,
Bitmeyecek aşk olmasa da,
Bitmeyecek bir dostluğa.

İşte,
Ne şiirlere sığdırabilirim,
Ne de görüp geçirilmiş olan bir dilim zamana.
Her an benimle yaşar gülüşün,
Her defası bir umuttur, yollarımızın kesişmesine,
Her geçen gün seninle yaşlanır yüzümdeki çizgiler,
Her yenisi bin hüzündür, ebedi ayrılığa işaret eden,
Korkarım ya gülüm, korkarım,
Ya nasipte yoksa, son defa görmek.

(17.02.2008)