Yaşadığımca... Şiiri - Fikret Turhan

annem,
canım annem...
bugün sensizliğimin
127. günüydü
çarşıda soğuğa aldırmadan
dolaşıp dururken,
hani karşımızda oturan
belediyede çalışan
bir komşumuz vardı ya
karşıma çıktı,
''-Fikret abi,
Cevriye teyzem nasıl? .. diye sorunca
o 127 günlük acım
büyüdü büyüdü
geldi boğazıma dizildi...
nasıl dedim
bir türlü bilemedim...
''-Annem, annem öldü..'' dedim
şaşırdı kaldı
''-Allah rahmetler eylesin..'' dedi
annem,
geldin gözlerime
geldin yanaklarıma
söz vermiştim ya sana
silemedim seni
damla damla kaldın
dudaklarımın ucunda...
annem,
yüreğimdeydin
ağlayacağım seni yaşadıkça...

Fikret Turhan-Yalova,
10.02.2015