Yaşadığım Son Şiiri - Ahmet Tevfik Ozan

Aynalar, kendini nerde seyreder?
Renkler; nasıl akar, gözüme..sessiz?
Sırlar sokağında, aklım derbeder
Ufuk, bir kabristan; taşsız, kefensiz..

Yere baksam: beynim, gözümden akar
Parça parça bulur.. toplar, dikerim.
Akşam olur birden, kar üstüne kar
Yağar, yağar, yağar... öyle, beklerim!

Nurunu, ümidin; şafaklar saklar
Tan atar, hüsranı bende bulurum..
Gökyüzünden yağar, kanlı bıçaklar..
Benim dört yanımda, dört dev uçurum...

Birden eşya yanar, nur olur dört yan..
Uçuşan perdeler gibi yedi kat
Gökyüzü açılır, tükenir zaman
Gel der gibi kişner, bir kanatlı at...

Yarabbi, nurunu yağdır semadan..
Günahım fezada yansın, kavrulsun! ..
Meleklerin tesbihleri durmadan
Geçir semalardan, beni, n’olursun! ....