Geceler örtmez acılarımı
aynada yansır yalnızlığım
son kale son nefesle yıkılır
geceler günahlarıma tutsak
Yaşadığım kadar ölüyüm ben
Hangi yagmur kopardı ki beni
Hüznüm mezar oldu hayatıma
Toprakça tutsağım mezara
Ay ışığı sırrıma erişiyor
toprak kızgın bana
gül küskün ve narin
rüzgarın dilinde acı bir öykü var
Yaşadığım kadar ölüyüm ben
Kök salmışım acılarla yeryüzüne
Gökyüzü bir o kadar ulaşılmaz bana
Bir acı rüzgar duyuracak beni hasrete
Mezar yetmez benim sevdama
kefen hazır yinede hep sırada
musalla taşı sırasını salacak
geceler günahlarıma yetmeyince
Yaşadığım kadar ölüyüm ben
ölümlerimle yaşadım aslında
özgürlüğüm bir çift gözde rehin
duygularım derinliğince mezar
Kayıt Tarihi : 22.8.2015 18:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)