Gökyüzü ağlıyor insanlar yağmur diyor fırtına kopuyor insanlar afet sanıyor şimşek çakıyor uzaktan birisi oo ne güzel diyor oysaki doğanın ınceden ınceye haykırısı yüreğimi dağlıyor. Dağlar geceleri rüzgarın eşliğinde dert yanıyor ben doğayım yaralıdır her yanım ben gökyüzüyüm is kokuyor yıldızlarım ben çiçeğim verimlenmiyor toprağım ey insan ben buzul dağlarında bir buzum eriyor buzlarım ey insan ben bir denizim tasıyor yavas yavas okyanuslarım...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta