Gökyüzü ağlıyor insanlar yağmur diyor fırtına kopuyor insanlar afet sanıyor şimşek çakıyor uzaktan birisi oo ne güzel diyor oysaki doğanın ınceden ınceye haykırısı yüreğimi dağlıyor. Dağlar geceleri rüzgarın eşliğinde dert yanıyor ben doğayım yaralıdır her yanım ben gökyüzüyüm is kokuyor yıldızlarım ben çiçeğim verimlenmiyor toprağım ey insan ben buzul dağlarında bir buzum eriyor buzlarım ey insan ben bir denizim tasıyor yavas yavas okyanuslarım...
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta