Gökyüzü ağlıyor insanlar yağmur diyor fırtına kopuyor insanlar afet sanıyor şimşek çakıyor uzaktan birisi oo ne güzel diyor oysaki doğanın ınceden ınceye haykırısı yüreğimi dağlıyor. Dağlar geceleri rüzgarın eşliğinde dert yanıyor ben doğayım yaralıdır her yanım ben gökyüzüyüm is kokuyor yıldızlarım ben çiçeğim verimlenmiyor toprağım ey insan ben buzul dağlarında bir buzum eriyor buzlarım ey insan ben bir denizim tasıyor yavas yavas okyanuslarım...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta