Yaşadığım en acı hüzün
Gökyüzü ağlıyor insanlar yağmur diyor fırtına kopuyor insanlar afet sanıyor şimşek çakıyor uzaktan birisi oo ne güzel diyor oysaki doğanın ınceden ınceye haykırısı yüreğimi dağlıyor. Dağlar geceleri rüzgarın eşliğinde dert yanıyor ben doğayım yaralıdır her yanım ben gökyüzüyüm is kokuyor yıldızlarım ben çiçeğim verimlenmiyor toprağım ey insan ben buzul dağlarında bir buzum eriyor buzlarım ey insan ben bir denizim tasıyor yavas yavas okyanuslarım...
Mert DeğerKayıt Tarihi : 30.12.2017 15:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
serin bir kıs günü doğanın haykırısıyla asık olmamın yiğitliğiyle yazılmıs bır sıır saygılar
![Mert Değer](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/30/yasadigim-en-aci-huzun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!