Yaşadığım 2 Gün Şiiri - Abdullah Sarlık

"Nisa/168"
"Evet, o inkâr edenleri ve zulmedenleri Allah ne bağışlayacak, ne de onlara bir kurtuluş yolu gösterecektir"

Ben de bir annenin yavrusuyum.
Yıkılmış virânelerin ortasında doğdum.
Dünyevî sesleri duyduğumda
Sıcak bir yuva bir de kucak sordum.
YOKTU.

Hayat, bana doğduğum günün ertesi
Ölümü ve yokluğu öğretmeye çalışıyor
Zalimlerin ayak sesiyle gözlerimin perdesi
Hiddetle açılıp durmadan ağlıyor

İsmi bile olmayan bir bebeğim.
Açım, ne su içtim ne anne sütü
Elbisem yok, zalimlerin topu tüfeği kaplı üzerim
İçim sessiz kalan insanlara küstü.

Çok zaman geçmedi üzerinden
Aç, susuz ve üşüyen bedenimden
Geriye kalan minik bir kanlı kefen oldu.
Şimdi bol bol bakın fotoğrafıma.
ACIMADILAR.

Ağlayın ama sakın gelmeyin yanıma.
Çoktan ayak bastılar topraklarıma
Bâri intikamı haykırın da kalmasın âhım.
Kalmasın zalimlerin yanına.

Ben zaten yeni gelmiştim dünyanıza
Yazık! Evvelde kalan mazlumlara
Yine döneceğiz ahir olan hayata
Ben 2 günde döndüm Allah'ıma.