Her yüz’e güleni, dost sandım.
Koşa koşa, bıktım usandım.
Suç’um neydi, kavruldum yandım.
Sen olsun bari, yaşa yavrum.
Bu dünya ya, boşa gelmişim.
Mekân'ımı, kabir bilmişim.
Doğduğum gün, zaten ölmüşüm.
Sen olsun bari, yaşa yavrum.
Göz’ümü, göz’den ayırmadım.
Başköşe’lere, buyurmadım.
Nefsi’mi bile, doyurmadım.
Sen olsun bari, yaşa yavrum.
Kavak yel’iyle, esip tütme.
Paksoy'uma, intizar etme.
Kısmet’ini, almadan gitme.
Sen olsun bari, yaşa yavrum.
Kayıt Tarihi : 9.1.2010 17:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abbas Paksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/09/yasa-yavrum-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!