Yalnızca o vardı kara tahtanın başında.
insanlığı uzaya taşıdı hünerli elleriyle.
Karanlığın arkasındaki ışığı gördü.
İleri bakan gözleriyle.
Eğriyi, doğruyu ayırdı birbirinden.
Yıkılan dünyayı her seferinde o kurdu yeniden.
Zengin, fakir, yoksul demeden,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta