Yaşa Beni İstanbul Şiiri - Abdullah Çalışır

Ey koca İstanbul, sana sesleniyorum,
Ey toprağına kurban olduğum şanlı orduların sahibi, duy beni.
Yedi farklı tepelerden, seyret beni, gör beni,
Gör ki, yaşa beni İstanbul,
Duy ki, yaşa beni İstanbul.

Sensin benim yüreğimden sonsuzluğa akan vuslat,
Sensiz geçen her günüm makber.
Sana olan sevdamın çığlıkları yankılanıyor kız kulesinden,
Dinle ve hisset.
Hisset ki, yaşa beni İstanbul,
Dinle ki, yaşa beni İstanbul.

Sen ki uygarlıklara kucak açan anasın,
Sen ki sevgiden, şefkatten, aşktan yanasın.
Haydi, peygamberin müjdelediği, Arz-ı mukaddes,
Haydi, Fatih’in ya alırım ya ölürüm dediği sevgili.
Öyle bir haykır ki, Sultan Ahmet’ten, Edirne kapı âmin desin,
Öyle bir dokun ki, gönüllere Galata kulesinden.
Ayasofya dile gelsin,
Gelsin ki, yaşa beni İstanbul,
Haykır ki, yaşa beni İstanbul.

Ey Yedikule surlarının, kapılarında gizli mucize şehir,
Kor ateşten zıpladım, Ayazma da adını duyduğumda,
Divane bir kördüm, toprağına yüz sürene dek.
Sana geldim, medeniyetler arasındaki ekber,
Sende can buldu bedenim.
Nakış nakış, saraylarda ör beni,
Nazlı Nigar hamurunda kar beni.
Kar ki, yaşa beni İstanbul,
Ör ki, yaşa beni İstanbul.

Ey Fatih’in heybetine Anadoluhisarı’ndan temenna duran asker,
Bizans’ı titretiyordu ilahi bir aşkla Osmanlı’dan gelen tekbir-i Allahu Ekber.
Süleymaniye, adalete susamış,
Selimiye, ezan sesine hasret.
Kariye’nin yaşlı gözlerinden dökülüyordu sevinç gözyaşları,
Heybeli’den ilk defa, bu kadar zerrin doğuyordu güneş.
Ah benim alnı açık, al yazmalı sevdiğim bak bana,
Boğazından ummanıma yelken açıp ak bana.
Ak ki, yaşa beni İstanbul,
Bak ki, yaşa beni İstanbul.

Sevgilim, sevgilim duy beni,
Diyarlardan diyarına, sevdan için gelmişim,
Tarih kokan semtlerini, tavaf edip yelmişim.
Kanma nefsi okşayan, sahte tebessümlere bir tanem,
Tarihi sen yazdın,
Unutulmaz notlar düştün raftaki tozlu kitaplara.
Sende bırak boğazın serin sularına ruhunu. Paklansın!
Aç kalbini, merkezinde aşkım saklansın,
Saklansın ki, yaşa beni İstanbul,
Paklansın ki, yaşa beni İstanbul.

Ey toprağına kurban olduğum, şanlı orduların sahibi duy beni,
Yedi farklı tepelerden, seyret beni gör beni.
Gör ki, yaşa beni İstanbul,
Duy ki, yaşa beni İstanbul.
Yaşa beni İstanbul,
Yaşa beni İstanbul. Abdullah ÇALIŞIR 23–03–2010

Aşağıda yazılan''KOŞTUM'' adlı şiiri bana ulaştıran sevgili necati hocama ve yazan değerli kalem Halil şakir Taşçıoğlu üstadıma teşekkür ediyorum.... Sizlere arz ediyorum...

*Koştum

Söz vermiştim kendime, hiç yarışmayacaktım
İşte bostan dediler, tuzluğu kapıp koştum...
Bu ukala alemle hiç barışmayacaktım
''Bak söz ustan'' dediler, önlüğü takıp koştum...

Yarış kulvarı şiir, konuysa, ordan burdan! ..
Jüriyi mi sordunuz, seçilmiyor kamburdan!
Fişi mi çektiler ne, karardı her yer birden;
Aydınlatırım diye çakmağı çakıp koştum...

Ben de yazdım bir şiir, binbir emek çekerek,
Sözlüğü alt üst ettim, gözlerimi dikerek...
Uğundum kâğıtlara, kollarımı bükerek
Bir ders veririm diye çırayı yakıp koştum...

Meğer hepsi ustaymış, derse ihtiyacı yok!
Dillerinden bal damlar, sanırsın hiç acı yok.
Hepsi muhtaç himmete, ne yazık ilâcı yok!
Derde derman diyerek kitaba bakıp koştum...

Dörtbindokuzyüzseksen kaliteli şairden
Meğerse bu jüri ne- çok anlarmış şiirden!
Ödül veremediler bir, ki, üç vesairden! ?
Canımın sıkısından, kurşunu sıkıp koştum! ...

Gayesi üzüm değil, gaye bağcıyı dövmek!
Beldenin reisini göğe çıkarıp övmek! !
No'lur Hakk için deyin, günah mı şimdi sövmek?
Ben de bütün sözlerin pimini çekip koştum! ...

Antalya-2010/05

Halil Şakir Taşçıoğlu