Yaş Yirmi Altı Şiiri - İbrahim Hakkı Ero ...

Yaş Yirmi Altı...
Yolun ne kadarı eder?
Bilemem.
Zaten yarısını yaşamadım,
Yarı ölüydüm desem.
Kaç yol ayrımında vuruldum!
Kaç virajda yoruldum,
Ah bir bilsen...
Değişmedi ama hiçbir sabahım,
Güneş hep doğudan doğdu.
Ay'ın bazen gözü dolar,
ve bazen yarım gülümserdi.
Boş vermişliğim çok oldu ama
Çaresizlik her zaman beni mahfederdi.

Sevda kayığına çok bindim de,
inmesini beceremeden düşüp ıslandım hep.
Aşk limanına yanaşamadan,
Yelkenlerime rüzgarlar tersten eserdi.

Gölgem en iyi dostumdu,
onunla hep sarmaştık.
Beşer namına olmadı halis bir mihmandarım,
Dostluk ayranımdan kim içtiyse,
Taht'ı Revan'dan selamladı beni.

Gözlerim karaydı, gözüm karaydı.
Yüreğim hep bir kor, cayır cayır yanardı.
Nefesim her uyandığımda taze bir denizi içerdi
Yitik hafsalam geceleri uyutmaz başımın etini yerdi.

Kaç uçuruma yuvarlandım!
Nasıl yangınlardan kaçtım!
Gözlerim anlatırdı her aynaya baktığımda.
İnsan şehirleri kamaştırırdı gözlerimi her daim.
Öfkem bazen pusulam,
Bazen de gün değmemiş ormanlarımdı.

Nasıl anlatsam bilmem ki şu hayatı,
Göğsüme bastırdığım her şey yaşanmışlıktı.
Yönetmeni belli,
Senaristi fazla olan hikayelerdi bizimkisi.
Tutuşan bir direnmişlikti yaşamak.
Tenime her dokunuşumda,
Anlıyordum kalbimin ne kadar çok bedel ödediğini.

Acıtan sözler vardı çıkınımızda,
Acıkan özleyişler türetirdi yüreğimiz,
Unutup silemediğimiz suretlerin esiriydik,
Doğrular bizi mutlu etmezdi çoğu zaman,
Oysa;
Bazılarımız bazılarını,
Yalanın kölesi olamayacak kadar
Çok sevmişti bir zamanlar.

İşte şimdi yaş yirmi altı
Kafamda sadece biraz umut kırıntıları
Dizlerimde nasibe yaslanmış ufacık bir kudret
Dilimde sükutle perçinlenmiş boşvermişlik
Alnım ak, yüreğim pak,
Bekleyişim tam bir sağanak
Kırıp dizlerimi bekliyorum kaderin karşısında
Yaş yirmi altı, ne başladı nede bitti
Kolay olmadı, kolay da olmayacaktı
Dokunmak hayatın her bir satırına.