Yaş Var İçimin Karanlık Okyanusların da

Bir yerde bıraktık işte yüzümüzden küsüp,
döktük göğün ortak çıkarlarını.
Ne sokaklar masum nede çıkmazlara vardığımız
o gizlerin sıcağında terleyen saatler.
Yoktuk artık aynı yollar da
ne nefes kaldı, ne bakışlarımız.
Helalsiz bitti canda bir aşk, uğruna verilen kavgalar bitti.
Bulutlu ve serin bir günde gelen ne varsa
kıyısında denizin enginlere söylenmiş
o yeganemizdi sorsan, eller söylerdi.
Gözleri uç uca kenetlenmiş, martılar söylerdi.
Kanatları okşayan rüzgâr bile. Ya zaman?
Ya çekili sandallar, yüzyıllık yalnızlığın kumları?
Hepsi şahit, hepsi gördüler bizi.
Ben gülüm... Ben, ben seni bir anda sevdim.
Olmazlara çekilmiş bu yelkeni dolduran kalbin
beni bu denizde sevdi, bu öksüzlüğü köhne evinde
ölmekte olan yüreğin gözünü sevdi.
Beni, bakışınla yükseltmiş hayallerden düşüyorum!
Bir yerde bıraktık işte!
Kader mi hain, hain kim bilmiyorum.
Bildiğim tek şey, yüzümüzden küsüp
bütün ihtimallerini teker teker ölmek üzere yaralı bıraktığımız,
yük var yüreğe.
Yaş var, içimin karanlık okyanusların da.