9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Ne ilk baharın anlamı güçlendirir,
Ne de yaz günlerinin
taze kır nefesi.
Şu yaşlı çınarların altında beni,
Baharın unuttuğu bedenimi.
İnsanlar geçiyor önümden.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Yaşadığım yılları saymaya çalışırım,
Ritim tuttuğum bastonumla.
Bitmeyecek sandığım genç yıllar,
Çok uzaklarda kalmış.
Denediğim tüm yollarla,
Onlara tekrar kavuşamam.
Sonunda her şeyi zamana bıraktım,
Ritim tutmaya başladım,
Gerçekten bastonumla.
Önümden geçenlere,
Şirin ihtiyarcık göründüm.
Güneş dağın eteklerine kavuşunca,
Yürüdüm.
tebrikler dosta selam,yüreğe ve emeğe sağlık olsun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta