Bu dağlar boşuna emzirdi bizi
eyvaah ölmeden yenildik
bilmeden geçtik yolları
bıçak geçti yara derin
üzerimiz
çamur taş ve toprak
ustura dil damar kesik
kadınların sevdaya benzediği
çığlıkların arşa yükseldiği
bir eski zamandı
gölgelerin ölümünü bilmeden sevdik
Bilmedik tarihimizi
kaç bin fidan yitirdik
mezarları göklere serili
ayları uzattık 32, günlere
acıyı paraya dönüştürelim diye
kare ekranlara sığdı metafizik
ormanlar üşüdü yüreğimizde
obamızı özledik
boşa ezberledik hasreti
daldık
toprağa çakılı damarlarımız
kökümüze dargın kırıldık
küf kokulu sokakları kentlerin
tüketti gözlerimizdeki alevi
çürük bir kan
piç bir sürgün
yüzümüze küfretti
bu dağlar boşuna emzirdi bizi
Bilmeden karasını gözlerimizin
sürdük ellerimize
çok renkli çiçekleri
mühürlü kapılardan geçtik
kırıp kilitlerini
usul usul doğarken güneş
Aslı ile Kerem i dinlemiştik
yoz aşklara yenildik
bu dağlar boşuna emzirdi bizi
onmaz bir yaradır şimdi
yastadır memeleri
Kayıt Tarihi : 4.1.2006 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgiyle
sevgilerimle....
Duyarlı yüreğine candostum.
Yaralıdır dağların yüreği,
Yastadır memeleri duyarsızca susanlardan ötürü.
Sen ; candostum yüreğini serin tut.
Küskünlüğü sana değildir dağların.
Dağlar bilir kimlerin ihanet ettiğini..
TÜM YORUMLAR (5)