Yaş Süzülür Şiiri - Naime Erlaçin

yaş süzülür yüreğinden yalnızca
dururken kırbacımsı deli rüzgâra karşı
içinde çıldırmış kuş çırpınışları
şahinler dövüşe tutuşur derinde

çatlayan
kanayan isyankâr kalbin
kahrolası
tam da orta yerinde

neye yarar yalnızlık
terk edilmişlik
sevmişlik
ya da sevilmemişlik
sevdayı adam gibi dillendirmedikçe

umuttur büyüttüğün
bıkmaksızın nakışlayıp her bir nağmede
salt hasreti kucaklayan ıssız bu beldede
süzülür yaş
özlemin dayanılmaz hâkimiyetinde

neye yarar
kuru sevda
neye yarar
yerine varmayan mektuplar
hiç koklanmamış bir gül
ve özden kopan
canhıraş feryatlar

süzülür yaş illâ
ama illâ ki yapayalnızlıklarında

(9 Mart 2003)