Yaş otuz beş / bilmem yolun neresi

Yaş otuz beş bilmem yolun neresi
Beşikten mezara ince ve keskin
Bir ben değilim bu geminin yolcusu
Avuntusu güzel gençliğin çok sesli korosu

Bahar çiçeğiyle sevilir toprak kokusu
Her dem güzellik sanatın tılsımlı dokusu
İksirli bir nefes farzet hayatı
Sızlatır benliğimi anlamsızlığın korkusu

Heyula bir yolculuk yollar gizemli
Adımlar sıklaşınca hesaplar artarmış
İnişinde teselli yokuşunda hazan
İnsanoğlu yükünü omuzlar çökünce anlarmış

Bir avuntu bu çocukluktan artakalan
Üç beş oyunu değil inanmam hepsi yalan
Mevsimler küskün bahçeler viran
Mazur gör Allahım suyunu esirgeme ummanından

Bir şeyleri var elbet gülüp geçtiğim
Papatya falında kalan sevdalar
Uykusuz gecelerde kaybolduğum anlar
Anlamaz artık beni yorgun kaldırımlar

Uzaktan mı yakından mı gelecek haber
Bir güvercin kanadı kadar hafif
Yoksa düşmanları sevindiren gözyaşları
Muamma olamaz karşımda duran mezar taşları