Yas Otuz Bes Şiiri - Ahmet Okur

Yas otuzbes, ben asker olmadim ki hic
Ne yazik ki zimmetim-nobetim bitmedi
Basima kep koymadim, botumsa hep benimle
Benimle yatip benimle kalkti silahsiz

Erler hep gunleri sayar geriye nedense
Ben hep aylari syadim, yillari bitiremedim
Ben vatan icin olmeye soyunmusken kepi
Doyuramadim yesillere susamis fakir cebi

Dunyada vatan cok millet barindiran
Zira benim vatanim ana gibi bir vatan
O vatan ki, esi benzeri olmaz, olamaz bir daha
O vatan saat sesiyle degil, ezan sesiyle uyandirir sabaha

Kurus talep etmez, barindirir milyonlari
Her sey Allah'a sukur kadar basit ve kolay
Kacan balik buyuk olur misali, uzaksan bir ay
Anlarsin o zaman ana gibi dedigim o altin diyari

Yas otuzbes, yirmi'kisi yasamis insan gibi
On uc yilim acik ceza evinde gecti hasretle
Gizli bir el, gizli bir zincir birakmadi ozgurlugume
Borcum kalmadi artik gozluksuz korlugume...