Yaş Onaltı Şiiri - Kazım Doğan

Yaş onaltı delikanlılığımın ilk kilometre taşlarındayım,
Sevdiğim kızın kiraz ağacının altında seranattayım,
O sırada seçim zamanıymış/ ben başka dünyalardayım,
Bir kaçışmaca / bir patırtı dur ulan yoksa ateş ederim
sesleri duymaktayım.

O şaşkınlıkla ben kolumdan tutulduğumu hatırlamaktayım.

Saf saf korkuyla bir tekme yedim çok acıdı ayağım,
Tek ayakkabım bir yana ben bir yana savrulmaktayım,
Bir otobüse doldurulduk tüm polislerce nöbetleşe joplanmaktayım,
Yaş onaltı dostlar/ 2.şubede ayaklar asılı falakalardayım.

O gece sabaha kadar dayağın bini bir para,
Adliyeye çıkarttılar hepimizi/ ayağımda kalmış tek kundura,
Sordu nöbetçi hakim ne oldu oğlum kalmışsın tek ayakkabıya,
Başım öne eğik polis amca tekme attı dedim hakim amcaya.

Hakim kızdı polis amcalara dedi; daha bu çocuk,
Sevilecek çağda daha baksanıza dedi gözleri boncuk, boncuk,
Ne olur her tarafı komünist olsa bu yavrucuk,
Serbestsin oğlum annen seni merak etmiştir koş evine çabuk.

Çıktım özgürlüğe o gün/ hemen sevdiğim kıza koştum,
Anam umrumda değildi daha sevdiğimin eviydi yolum,
Delikanlıydık ya nerede kaldıysak kalmıştık ana kuzusumuydum,
O zaman jöle yoktu saçımıza sürecek briyantin sürüyordum.

Yaş onaltı;
Salyangoz satmaya kalkışmış müslüman mahallesinde sağ bir parti,
Beklemiş komünist denen gençler kahvede gelmiş toplantı saati,
Parti yöneticileri gelmiş beyin yıkamaya/ sıralamışlar ard arda vaadi,
Dağılmış masalar/ konuşmuş yumruklar partililer demişler kaçmanın vakti.

Olay böyle başlamıştı,
Kazım suçsuz yere haşlanmıştı,
Oysa o saatlerde sevdiğine seranattaymış
Bu arada olan benim tek kunduraya olmuştu...