Yaş On Sekiz Şiiri - Ali Yetiker

Yaş 18
Ne bir gökyüzü senin kalır senden geriye
Ne yitirdiğin anılar canlanıp büyür eksikliğine.
Eksiktir kadehler hayatın son perdesi gibi
Yaklaşan sona bir tebessüm borçlu
Her gün öldüğün günden alacaklısındır bu gün.
Yaş 18
Saatler yalnızlık kokuyor.

Aşk var mıydı ki bu kadar ezdi.
Yada bizmiydik bizin altında ezilen.
Bir şarkı gibi geldin hayatın en sessiz melodisine.
Hangimiz dinleyendik
Hangimiz söyleyen
Yada olduk mu hiçbir zaman kefensiz yaşarken.
Yaş 18
Yalnızlık biraz daha yalnız.

En soğukta neydi öyle
Biz yanarken
Bize yüklediğim her sen
Hayalden ibaret isimler gibiydi hayal-et
Ne susardık dudakların kavuştuğu özlemde.
Ve her özlemin bir sonu varmış gibi
Yazdık kendi sonumuzu baştan.
Başlayamadık yılların gelmişine geçmişine.
Şimdi bakıyorumda geçmemiş yıllar hiç gelmemişçesine.
Yaş 18
Kırıldı kadehler.

Sesinde sen kokan bir adam vardı
Şehrin iyiliğine meydan okuyan
Avcuna aldığı her mutlulukta kendini intihar eden
Ve ağlayan sessizce çoğu zaman ağlayamayan.
Yaş 18
Günler geçti üzerimden.
Unuttun mu o adamı?

Sen miydin çalan herşeyi
Kimsesizliğin kadar kusacağın günlerde.
Doğrusunu söylemek gerekirse yalanın
Ve yarım kaldığın her yarını yaşayacaksın gaddarca kalanların.
Oysa bilemezdik ikimizde güneşin bir gün batacağını
Güneş derdik her sevgiye yeniden severken birbirimizi.
Yaş 18
Sessiz geçer yıllar

Zaman.
Sadece zaman,
Değildi sonların kadar ertelediğin şu mevsimler.
Her mevsimlik yaşadığın acıların
Ve geceleri paylaşamadığın yalnızlığın
Yalnızmı kaldın çocuk artık sende büyürken
Mutluluk zor seçimse hayatın ta kendisine
Sadece zamandın 24lüklerde kendini bitiren.
Yaş 18
Dedin mi çocuk sende?

Damla damla sustum
Güldüğüm zaferlerime
Meğer ne çok yenilmişiz adı zafer olan ölümlere
Öldük her gün bugün kadar
Ne yarın vardı hayal edilecek
Nede yarının getireceği uyanmak istemeden saatleri parçaladım ben
Yaş 18
Saatlerde parçalar seni.

Gençlik.
Sonbahardı son/kalanıma.
Kalmadı bi son hayatıma.
Çalmışlarsa noktanı cümlen bitmeden
Bitsede cümlen,
Eksik kalırsın yaşadığın her an kendini yaşadığını sanarken.
Yaş 18
Sustu şehir yokluğuna...

Gömersin acını acıyla hiç tanışmamış gibi
Oysa unuttun mu çocuk
Acının gitmediği günleri
Kalırsa İz-in hiç gitmeyecek gibi sol yanında.
Son yanındır sona kalmadan bırakıldığın
Ve bıraktıkların vardır adını bile hatırlamayacağın
Yalnızlık vardı hiç tanışmadığın.
Yalnız kalacaksın çocuk sende bırakılacaksın.
Attığın her kahkahada kaybettiğin geleceğinde kırılacaksın
Yaş 18
Kırılır gençliğin olmamışçasına.

Yalan mıydı
Söylediğin her yalan
Kalmışsa birşeylerden arda kalan
Kalmamıştır hiçbir şey
Uğurlarsın kendini hiçliğe nefretine özlem katar aynalar.
Ve nefret edersin
Yaşayamadığın her güne.
Senden çaldıklarına
Bazen hiç gelmeyenlere
Nefret edersin yıkıldığın her şeyden
En kötüsüde nedir biliyormusun?
Zaman nefret ettiğin zamanda geçer,
Boş kalan yaraların gibi.
Yaş 18
Aldanmaların kadar salağa yattığın günedir sitem.

Dakikalar.
Sen geçmez senden geçerken
Birşeyler geçecekse senden
Mutluluk geçmemeliydi bizden
Geçti biz kalanları arar halde geçmişimizi.
Kanar mıydık yoksa
Kendimizi sattığımız bir maske misali yaşarken En'leri.
Yaş 18
Öldün mü çocuk sende?

Umudun biter
Cesaretin kırılır
Varsa bir güven, güvenemezsin
Vahşiçe iz kalırsa yanaklarında bir yol gibi hayat
Yönümüz tersti ortada buluşmak isteyen biz.
Olmamışçasına yaşadık herşeyi feda ederken gençliğimiz.
Hangi mutluluk sen mutsuzken anlamlıydı ki
Hangi mutsuzluğa savaş açarken ben
Yaş 18
Bir tek mutsuzluk mutludur.

Yaklaştın ölüme bir yıl daha gömülen yıllar değil
Ne sen vakitliydin gelirken mezarıma ben yalnızken
Ne ben yalnızdım kendimi yalnız sanarken daha bir yalnız.
Çaldığın her hayat misali
Sessiz biter ağlayan bir şiir.
Söyle bakalım çocuk
Hangimiz son sözdük hiç söylenmemiş
Yada hangimiz eksiktik fazla sanarken yarınımızı
Bak bakalım umutlarına
Onlarda mı terketti seni yaşadığın kalabalıkta.
Yaş 18.
Değişen değildi bi rakam.

Son yarınım ilk değildi sonlarıma.
Yaşayacağın yıllar kadar gül yarına.
Unut adımı unutulan bir kaç İz saklar heybemdeki bir avuç zamana.

Ne sen vardın hiç gelmediğin bir Eylülde.
Ne ben geldim hiç gitmediğim bir sen'e.
Yaş 18
Sende mi öldün yıllar?

Vesselam.