Yaş Olmuş Kırkbir Şiiri - Serdar Kuloğlu

Bir saat miydi yoksa bin yıl mıydı geçen?
Yaş olmuş kırk bir.
Bir kaç anı hatırda kalan,
Ömür dediğin bu işte, bunu bil!

Ben kimim, nereden geldim, yolculuk nereye ?
Herkesin cevabını aradığı büyük bilmece,
Ben bulamadım geçtim de feleğin çemberinden,
Bulamam da deve geçmedikçe iğne deliğinden.

Gidiyorum sırtımda dağların yüklenmediği ağır yük,
Aşağıların aşağısına yolculuk, her yer zulmetten,
Sadece uzakta hayal meyal bir ışık,
Geliyormuş içimde sıkışmış onsekizbin alemden.
Bir de bir ses, cılız ama tanıdık,
Çağırıyor "Ben kimim?" diye ötelerden.

Gönlüm Kerbelâ'ya döndü tutuldu saflar,
Bir yanım İbrahim, Musa, Muhammed, Hüseyin yiğitler,
Bir yanım Nemrud, Firavun, Ebu Cehil, Yezid zalimler,
Toz dumana karışsın çekilsin kılıçlar,
Duacı olsun, analar, bacılar, üçler, kırklar,
Hak uğruna verilsin başlar.

Derlerdi aramakla bulunmazmış hayatın anlamı,
Ancak inan, göreceksin kurulunca hakkın mizanı,
Sen ol bahtiyar karınca misali yollara düşen,
Varamasan da menzile yolunda ölmektir sana düşen.

27.27.2021 - Denizli