Yaş Olmuş Elli Şiiri - Nilüfer Albayrak

Ey kalbim! Geç karşıma otur şöyle,
Seninle konuşalım biraz gelmişe, geçmişe.

Uzun zaman oldu sana diyeceklerim, birikti birer birer.
Dinlersen eğer, anlarsın o zaman sana olan sitemlerimi.

Söyle şimdi bana değdiğimi onca çırpınman.
Söyle bana ağıtların, acıların, sancıların…

Hangisi sana fayda etti dertten başka!
Hayata neden bu kadar küstün?
Kendini, beni arkana alarak.
Bak şimdi oldu yaş elli
Hayat geçiyor bak besbelli.

Dur! Bitmedi, yaslan hele bir arkana.
Bende açtığın yaraları anlatayım sana.
İstiyordum ki mantığımla geleyim bir yere,
Zekamı kullanıp kazanmaktı oysa her şeyi.
Aptal değildim önümü kestin.
Çalışkandım miskin ettin.
Uyumayı severdim sen uyumayı seçmedin.
Güçlüydüm sen benim kolumu kırdın, ezip geçtin.
Yaş oldu elli bunun ötesi de belli.

Geç kaldın anladın mı beni de kendini de heder ettin.
İnsan insan dedin yok ettin gençliğini.
Peki elline ne geçti?

Hadi susma, konuş bir söz söyle, öyle çevirme yüzünü,
Kaldır başını bak gözlerime bir de kendine.
İÇ SES;

“Sen istedin cevap vereyim o zaman sana.
Sen zekiydin ama kurnazca fikirlerin.
Sen hızlı düşünürdün ama önyargıların.
Sen af edici değildin, kinciydin.
Sen acımasızdın, hırslıydın.
Sen bencildin ve aç gözlüydün.
Seninle yürüseydim ben beni etmezdim.
Yolumu bilmez kâinatı tatmazdım.
İnsanlığı bırak, kulluk vazifem neydi bilmezdim.
Seninle yürümek zaten başlı başına zordu ve tek savaştığım sendin.
Aslında ben senin yüzünden yalnızlığı seçtim.
Seninle bir olsaydım, sana uysaydım şimdi ya hain olurdum ya da zalim.
Anlayacağın sen bana sitem ederken ben seninle düşman kalmayı tercih ettim.
Şimdi sen yaslan arkana düşün!
Ben kimseye düşman değilken asıl sana düşmandım ve bir tek seni sevmedim ve bir tek seni sevemedim… yaşımız olmuş elli neyine haline bak besbelli sevgisziliğin."